Τι σημαίνει αγάπη... 14 Feb 2014 2:12 AM (11 years ago)

Είναι πραγματικά κρίμα το να είναι σε θέση να νιώθουν καλύτερα τα ζώα τι σημαίνει αγάπη, από κάποιους ανθρώπους...

Σήμερα, υποτίθεται πως γιορτάζουν όσοι είναι ερωτευμένοι...
και υποτίθεται επίσης, πως όσοι είναι σε σχέση ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία. Όμως, μεταξύ μας, πόσοι από εκείνους τους "τυχερούς" που θα γιορτάσουν απόψε με το ταίρι τους την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, είναι πραγματικά ερωτευμένοι;
Δεν διακινδυνεύω ποσοστά, και άλλωστε τι σημασία έχει;
Σημασία μεγάλη για μένα είναι το πόσο έχουν ευτελιστεί τα πάντα στη σημερινή εποχή, που ακόμη και τον Έρωτα, το πιο ιερό αγαθό σ' αυτή τη ζωή τον έχουμε αφήσει να εμπορευματοποιηθεί και τον "αξιώσαμε" να γίνει ένα με τα πράγματα που δεν έχουν αξία.

Η ηθική κρίση ήταν και θα είναι η πιο μεγάλη μας πληγή! Όσο θα υπάρχουν ευνουχισμένοι άνθρωποι συναισθηματικά που για να περνάνε καλά μπαίνουν σε μια σχέση, και ταυτόχρονα που για να κάνουν και ένα καλό κρεβάτι επιπλέον (ή και πολύ περισσότερα...) πουλάνε έρωτα και πράσινα άλογα στο ανυποψίαστο ταίρι τους, τόσο περισσότερο θα εορτάζεται αυτή η μέρα με στόχο να πειστεί και το ίδιο το άτομο ότι είναι ερωτευμένο, όσο και το ταίρι του, ότι έχει βρει το άλλο του μισό.

Εύχομαι να έρθει μια μέρα για όλους μας που θα είμαστε με τόση αγάπη μέσα μας, και δεν θα χρειαστεί να γιορτάζεται μια συγκεκριμένη μέρα ο Έρωτας. Να τον ζούμε κάθε μέρα, με κάθε μας ανάσα και κάθε μας κύτταρο...

Βαυρική πόλη χτισμένη σε κρατήρα μετεωρίτη 31 Jan 2014 3:01 AM (11 years ago)

Η πόλη του Nordlingen στη Βαυαρία είναι πανέμορφη και χτισμένη σε ένα περίεργο ελλειψοειδές σχήμα. Αυτό το περίεργο σχήμα, που είναι καλύτερα ορατό από ψηλά, δεν οφείλεται σε κάποια αρχιτεκτονική έμπνευση.

Η μικρή αυτή πόλη των 20.000 κατοίκων είναι χτισμένη σε ένα κρατήρα, που δημιουργήθηκε από την πτώση ενός μετεωρίτη 14,5 εκατομμύρια χρόνια πριν. Εκτός βέβαια από αυτό το ιδιόμορφο χαρακτηριστικό, η πόλη είναι πολύ όμορφη, γραφική και ήσυχη και όσοι ζουν εκεί πρέπει να αισθάνονται τυχεροί.

Υπάρχει κι άλλος ένας λόγος για κάποιον να ζει στο Nordlingen, καθώς από τη στιγμή που έχει πέσει στο σημείο μετεωρίτης, η πιθανότητα να ξανασυμβεί είναι σαφώς μικρότερη από άλλα σημεία του πλανήτη...

Πηγή: perierga.gr

Ινδέζα μάγισσα 29 Oct 2013 12:11 PM (11 years ago)

Για ένα περίεργο λόγο - που ποτέ δεν θα καταλάβω - αρκετοί άνδρες είναι τόσο ανασφαλείς που πάνε και μπλέκουν ηθελημένα με γυναίκες πλανεύτρες... -αυτές που λέει σοφά ο λαός μάγισσες-, και γίνονται υποχείριά τους.

Και το πιο περίεργο για μένα είναι πως, κατά βάθος, αυτοί οι συγκεκριμένοι είναι και οι δυνατοί χαρακτήρες, αλλά δυστυχώς έχουν μια αντίσταση - άμυνα στο να αφεθούν στον έρωτα... Λες και θα χάσουν τον αυτοέλεγχο... Και έτσι νομίζουν πως με το αλληλοελέγχονται μεταξύ τους θα είναι πιο βολεμένοι και θα έχουν την αυτοκυριαρχία τους...

Mοιάζουν πιο σίγουροι ότι θα έχουν τον έλεγχο... αλλά στ' αλήθεια οξύμωρο σχήμα, ε;;
Κάτι σαν εκείνους τους ελεύθερους πολυορκημένους, ένα πράγμα!

Εξαιρετικά αφιερωμένο λοιπόν σ' αυτούς ...τους λίγους, που ενώ έχουν τόσα πολλά να δώσουν, δεν έχουν καταφέρει να εκτιμήσουν το Είναι τους.

Τι κρίμα να χάνουν χρόνο για να πάνε παραπέρα! Αλλά τα λάθη αυτά, ίσως τελικά τους κάνουν πιο ισχυρούς αργότερα...

Επιθυμίες: Τι φταίει όταν δεν λαμβάνουμε! 7 Jun 2013 2:50 AM (11 years ago)

Το παρακάτω κείμενο ανήκει στο συγγραφέα Κωνσταντίνο Σμιξιώτη. Το διάβασα μόλις και επειδή μου φάνηκε πολύ διαφωτιστικό και χρήσιμο για όλους μας, το μοιράζομαι μαζί σας με την ευχή να μας φέρει πιο κοντά στην πραγματοποίηση των ονείρων μας!

Πολλοί άνθρωποι δυσφορούν όταν οι επιθυμίες τους δεν πραγματοποιούνται, με αποτέλεσμα να τα βάζουν με τη τύχη τους και φυσικά με τον αποδέκτη της προσευχής τους. Τίποτε όμως δεν γίνεται τυχαία και καμιά προσευχή δεν απορρίπτεται. Όλες οι επιθυμίες πραγματοποιούνται αυτό είναι το πλέον σίγουρο. Οπότε με βάση αυτή τη παραδοχή, τι είναι αυτό που επηρεάζει τη ταχύτητα υλοποίησης της στο φυσικό πεδίο, στη καθημερινότητα των ανθρώπων. Ποιοι παράγοντες εμπλέκονται και δημιουργούν προβλήματα, μπλοκάρουν με λίγα λόγια τη ροή κι η ευχή μας δεν πραγματοποιείται.

Ας δούμε όσο πιο απλά κι αναλυτικά γίνεται τι κάνουμε που ΔΕΝ πρέπει και τι ΔΕΝ κάνουμε όπως θα έπρεπε. Αυτές οι δυο κατηγορίες ευθύνονται για το αποτέλεσμα μιας προσευχής και κυρίως για την καθυστερημένη υλοποίηση της ευχής-επιθυμίας.

Τι ΔΕΝ κάνουμε, ενώ θα έπρεπε:

1) Δεν έχουμε το απαραίτητο πάθος. Νομίζουμε ότι η φλόγα μας είναι δυνατή αλλά πιστέψτε με δεν είναι τόση όσο χρειάζεται. Η πιο πιθανή αιτία που η επιθυμία μας καθυστερεί να υλοποιηθεί ξεκινά απ’ αυτόν το παράγοντα. Η δίψα για το αποτέλεσμα μας οδηγεί πάντα στη πηγή, αφού όμως παραμένουμε διψασμένοι σημαίνει πως δε την έχουμε βρει ακόμη. Συνεχίζουμε όμως να ψάχνουμε ή παραιτούμαστε απογοητευμένοι; Απ’ αυτή ακριβώς τη συμπεριφορά θα φανεί ο βαθμός του πάθους.

2) Δεν έχουμε τη δέουσα πίστη που εμπεριέχει εμπιστοσύνη στον εαυτό μας αλλά και στον αποδέκτη της προσευχής μας κι αυτό είναι φανερό στη δυσφορία και την απογοήτευση που εκδηλώνουμε στη πρώτη δοκιμασία που θα μας βάλει το σύμπαν. Περισσότερο ζητάμε με απόγνωση απελπισία και οίκτο παρά με χαρά, ενθουσιασμό κι εκείνη τη παιδική γεμάτη αφέλεια προσμονή που φανερώνει απέραντη βεβαιότητα. Η μιζέρια εκπέμπει χαμηλές δονήσεις κι έλκει τα ανάλογα παρελκόμενα.

3) Δεν είμαστε ευγνώμονες με όσα έχουμε πράγμα που το σύμπαν το παρατηρεί και δε βλέπει το λόγο να δώσει κι άλλα. Τελικά κι αυτά που έχουμε σιγά-σιγά θα απομακρυνθούν από κοντά μας αφού δε τα δένει μαζί μας η αγάπη. Συνεπώς νομίζουμε ότι κοροϊδεύουμε ένα νοήμων σύμπαν κάτι που ποτέ δε θα συμβεί.

4) Δεν παρατηρούμε του πετυχημένους ανθρώπους ώστε να αντιληφθούμε πως έχουν φτάσει σ’ αυτό το σημείο. Είναι πιο σύνηθες να μας διακατέχει η ζήλια και το παράπονο και φυσικά να εκφραζόμαστε με κατηγορίες εναντίον τους. Έτσι μπλοκάρουμε τις ενέργειες μας κι οι ενεργειακές πύλες κλείνουν αυτόματα.

5) Δεν έχουμε μάθει να δίνουμε ενώ δεν ξεχνάμε πάντα να ζητάμε. Η ροή της ενέργειας δε μας θεωρεί κατάλληλο κανάλι έτσι ώστε να περάσει μέσα από μας αφού θα εγκλωβιστεί και δε θα μπορέσει να διοχετευτεί σε άλλους. Όλα είναι ενέργεια στο σύμπαν που ρέει ανάμεσα μας κι αν δε γίνουμε καλοί αγωγοί δε θα μπορέσουμε να επιλεγούμε σαν κανάλι. Δούναι και λαβείν, ότι δώσεις θα λάβεις αλλά μη περιμένεις πρώτα να λάβεις κι ύστερα να δώσεις. Πρώτα πρέπει να μάθεις να δίνεις με συνείδηση και κατανόηση κι όχι προσποιητά. Πρέπει να λάβεις υπόψιν σου ότι το σύμπαν μπορεί να σε διαβάσει.

6) Δεν είμαστε σίγουροι γι αυτό που θέλουμε και δεν απορροφά το 100% της σκέψης και της φαντασίας μας. Τις περισσότερες φορές θέλουμε πολλά μαζί δίχως ιεράρχηση κι άλλες φορές μετανιώνουμε την επόμενη μέρα ζητώντας κάτι άλλο. Είναι σημαντικό να έχουμε μια επιθυμία κάθε φορά και να τη φορτίσουμε με όλη μας τη σκέψη , να έχουμε αποφασίσει ότι είναι η πρώτη κι απόλυτα αναγκαία.

7) Δεν έχουμε θετικά συναισθήματα μετά την προσευχή που κάναμε κι αυτό υποδηλώνει αμφιβολίες για την έκβαση της. Τα συναισθήματα είναι μαγνήτης και ταυτόχρονα πυξίδα για το που πάει η υπόθεση μας. Μπορεί με τη σκέψη να θέλουμε αλλά με το συναίσθημα να απωθούμε κάτι που όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό φρενάρει την υλοποίηση της επιθυμίας.

Εάν θέλετε να διαβάσετε και τα εφτά σημεία που κάνουμε, ενώ δε πρέπει να κάνουμε, μπορείτε να επισκεφθείτε την πηγή του άρθρου, το blog του Κωνσταντίνου Σμιξιώτη, όπου εκεί μας αναλύει επίσης και τους "νόμους" για την υλοποίηση μιας επιθυμίας μας.

Η συνέχεια εδώ

Καλό μήνα με αισιοδοξία και χαμόγελα! 1 Feb 2013 3:32 AM (12 years ago)

Ο Φεβρουάριος αρχίζει με καλή διάθεση και όρεξη για δημιουργία και δράση.

Σε πολλές χώρες τα πλέον βασικά θεωρούνται είδος πολυτελείας (βλ. νερό, στέγη, φαγητό και ούτω καθεξής..), αλλά το χαμόγελο από τα χείλη των παιδιών δεν λείπει ποτέ.

Στη Νιγηρία παραδείγματος χάρη, τα παιδιά κάτω των 15 ετών, που αποτελούν σχεδόν το μισό του πληθυσμού της χώρας (49%) χαμογελούν στη ζωή, χωρίς να έχουν τα δικά μας εχέγγυα.

Γιατί τόση μιζέρια εδώ.. ποτέ δεν το κατάλαβα, πραγματικά, αλλά το χαμόγελό μου προσωπικά δεν θα το χάσω.

Καλό μήνα σ' όλους και πολλά χαμόγελα :)

Sylvia Plath 13 Dec 2012 9:16 AM (12 years ago)

“I have the choice of being constantly active and happy, or introspectively passive and sad. Or I can go mad by ricocheting in between.”

~ Sylvia Plath

... Μάλλον έχασε το μέτρο και χάθηκε και η ίδια... Ας μας γίνει μάθημα να μην μας παίρνει από κάτω...

Χαμογελάμε στη ζωή, για να μας χαμογελάει και εκείνη :)))))

Έτσι... για να θυμόμαστε οι παλιοί και να ζηλεύουν οι νέοι... 5 Dec 2012 2:16 AM (12 years ago)

Σύμφωνα με τις στατιστικές, αυτοί από εμάς που ήμασταν παιδιά τις δεκαετίες του 40 - 50 - 60 και 70 πιθανόν δεν θα έπρεπε να είχαμε επιζήσει.

Οι κούνιες μας ήταν βαμμένες με γυαλιστερή λαδομπογιά με βάση το μόλυβδο. Τα πατώματα είχαν μωσαϊκό που σου περόνιαζε τα κόκκαλα κι οι κρεβατοκάμαρες ξύλινα πατώματα που τα γυάλιζαν με παρκετίνη, με κάτι βαρειές παρκετέζες και κάθε τόσο αγκίθες καρφωνόντουσαν στις ξυπόλητες πατούσες μας.

Οι παιδικές αρρώστιες έκαναν θραύση. Κάθε τόσο κι ένας φίλος ή συμμαθητής πάθαινε ιλαρά, κοκύτη, μαγουλάδες, ανεμοβλογιά.

Δεν είχαμε καπάκια ασφαλείας στα μπουκάλια με τα φάρμακα, ούτε καπάκια στις πρίζες του δωματίου, εκείνες τις σκούρες τις φτιαγμένες από βακελίτη.

Ζεσταινόμασταν με σóμπες με ξύλα η με… κάρβουνο, η με θερμάστρες πετρελαίου. Που να βρεθεί καλοριφέρ τότε.

Τηλέφωνο είχε ή σε κανένα θάλαμο του ΟΤΕ με κερματοδέκτη με εκείνες τις μάρκες τις χαραγμένες, ή στο περίπτερο της γειτονιάς, που είχε κρεμασμένα με μανταλάκια τα περιοδικά μας ο Μικρός Ηρωας κι ο Μικρός Σερίφης, κι ακόμα το Ρομάντζο, το Πάνθεον, το Ντομινό, η Βεντέττα, το Πρώτο, το Εμπρός.

Ακόμα ζητάω τη σοκολάτα ΙΟΝ αμυγδάλου του ταλήρου, ή τις πρώτες γκοφρέτες ΜΕΛΟ με τα χαρτάκια με τις φορεσιές και τις σημαίες των χωρών του κόσμου, ακόμα θυμάμαι το Γλυφιτζούρι κοκοράκι, το μαλλί της γριάς στα πρόχειρα λούνα παρκ, το φρεσκοψημένο ποπ κορν , τις καραμέλες γάλακτος τις τυλιγμένες στο χρυσό χαρτί, τις κατακόκκινες καραμέλες τσάρλεστον ,το πεστίλι πέτσα βερίκοκο , το αυθεντικό παστέλι, και το κάτασπρο μαντολάτο. Ακόμα θυμάμαι τη γεύση απ το καλαμπόκι και τα κάστανα και συγκινούμαι όταν βλέπω καστανάδες, λίγους πια και καλαμποκάδες σε κάνα πανηγύρι.

Χάθηκαν τα αυθεντικά σουβλάκια με τα ντονέρ και την ξεροψημένη πίτα και το κοκινοπίπερο.

Τα αστικά λεωφορεία Σκανια Βάμπις, Σκόντα, Βόλβο κι αργότερα Βritish Leyland και ΗΙΝΟ, είχαν τη μηχανή μέσα και ήταν συνήθως καλυμμένη με μπλέ δερμάτινα καπιτονέ καλύμματα. Βόγκαγαν κάθε φορά που ο οδηγός άλλαζε ταχύτητα. Καμμιά φορά είχε και μια θέση μπροστά δεξιά δίπλα στη μηχανή που ήταν η καλύτερη για τα παιδικά μας όνειρα. Υπήρχε και εισπράκτορας στριμωγμένος δίπλα στην πίσω πόρτα με το κλασσικό γκρί καπέλο με το γείσο, ένα πρωτόγονο μικρόφωνο κι έλεγε τις στάσεις ή φώναζε τέρμα τα μία και είκοσι. Θυμάστε εκείνες τις κερματοθήκες που έβαζε τα κέρματα και που τώρα τελευταία ξανάγιναν της μόδας;

Τα κίτρινα τρόλευ με τους οδηγούς και τους εισπράκτορες με τις καφέ στολές, κι εκείνο το περίεργο μηχανάκι με τη μανιβέλλα που έκοβε τα εισιτήρια.

Τα γκρίζα αμερικάνικα πελώρια ταξί με τα καθισματάκια που έπεφταν από τις πλάτες των μπροστινών καθισμάτων, γυρόφερναν ή άραζαν στις πιάτσες. Κι οι πειρατές, «ένα διφραγκάκι Σύνταγμα» τους έκοβαν το μεροκάματο.

Ποιος να έχει τότε Ι.Χ Οι λίγοι τυχεροί αγόραζαν VW σκαραβαίους, ή μεταχειρισμένα Consoul Cortina, Hansa, Wartburg, FIAT 1100, Opel Olympia. Θυμάστε τα Anglia, τα Peugeot 403, τα Renault 10 ή το Simca 1000, με τα ανύπαρκτα καλοριφέρ και τα λιγνά λάστιχα.

Το γάλα μας το έφερνε ο γαλατάς ή μέσα σε γυάλινα μπουκάλια με αλουμινένια καπάκια ή μας το άδειαζε από μεγάλες καρδάρες στην κατσαρόλα στην εξώπορτα.

Οι κολώνες του πάγου που τις έφερνε ο παγοπώλης με την τρίκυκλη μοτοσυκλέτα του και τις κουβάλαγε με εκείνο το περίεργο εργαλείο γάντζο, αργοέλιωναν στο κεφαλόσκαλο. Και η βρύση του ψυγείου είχε στο στόμιο της τυλιγμένο ένα λευκό τουλπάνι σα φίλτρο. Που ηλεκτρικά ψυγεία. Αργότερα θυμάμαι κάτι ΠΙΤΣΟΣ ΙΖΟΛΑ και ΚΕΛΒΙΝΕΙΤΟΡ.

Οι παπλωματάδες, οι καρεκλάδες οι γανωτζήδες οι ακονιστές κι οι τσαγκάρηδες είχαν πολλή δουλειά. Στην κεντρική λεωφόρο ένα πλήθος από λούστρους με καλογυαλισμένα κασελάκια που λαμποκοπούσαν περιίμεναν πελάτη. Και σε κάποια γωνιά σε μια καμαρούλα 2Χ2 ήταν το βασίλειο του τσαγκάρη με εκείνο το περίεργο καλαπόδι που έβαζε ανάποδα το παπούτσι και το κόλλαγε και το κάρφωνε με εκείνες τις μαύρες πρόκες με το πλατύ κεφάλι και διάχυτη η μυρουδιά της βενζινόκολλας

Στη γωνιά του δρόμου μια ΕΒΓΑ που πούλαγε γάλα, γιαούρτια και παγωτά σε ψυγεία με μαύρα λαχιστένια καπάκια, και σε μια γωνιά μεταλλικά κουτιά με γυάλινο επάνω μέρος και μέσα μπισκότα γεμιστά με κρέμα γεύση βανίλλια σοκολάτα φράουλα και μπανάνα και κουραμπιέδες Μπούσιου αν θυμάμαι τυλιγμένους σε ημιδιαφανές χαρτί.

Στο κομμωτήριο της γειτονιάς οι κυρίες ψηνόντουσαν με τις ώρες κάτω απ τις κάσκες σεσουάρ με τα μαλλιά πασαλειμένα πλίξ τυλιγμένα σε ρόλλει κι όλα μαζί σκεπασμένα με δίχτυ και τα αυτιά σκεπασμένα με κοκκάλινα καπάκια. Η μανικιουρίστα καθάριζε τα πετσάκια και έβαφε τα νύχια με κατακόκκινο μανό που μύριζε ασετόν από δέκα μέτρα μακριά.

Ο καφές στα καφενεία ήταν μόνο Ελληνικός, τούρκικος τότε. Δεν υπήρχε νες ούτε φραπέ ούτε καπουτσίνο ούτε εσπρέσσο ούτε κάν φίλτρου γαλλικός. Μόνο σε κανένα ζαχαροπλαστείο εύρισκες γαλλικό και βέβαια τον πλήρωνες πανάκριβα. Οι πρώτες καφετιέρες ήταν κάτι γυάλινες κανάτες γεμάτες νερό πάνω στη φωτιά,με ένα ειδικό μεταλλικό φίλτρο που ο ατμός που υγροποιόταν έπεφτε πάνω στον καφέ τον έριχνε στο νερό και ο κύκλος συνεχιζόταν μέχρις εξαντλήσεως του περιεχομένου.

Σαββατόβραδο στα μικράτα μας σινεμαδάκι την σπουδαία περίοδο του Ελληνικού κινηματογράφου και το βράδυ ταβερνάκι με μπριζολίτσα παιδάκια και μια γουλιά μπύρα που μας έδινε κρυφά η μάνα μας γιατί «το παιδί δεν πρέπει να πίνει».

Και αργότερα πιο μεγάλοι πια σινεμά και καφετέρια στον Πύργο των Αθηνών ,το Loubier, το Blue Bell, του Φλόκα, το Βυζάντιο, του Βρυλώνια με τις φοβερές μακαρονάδες. Τη Σόνια.

Με πόση χαρά ακολουθούσαμε Κυριακή πρωϊ τον πατέρα στο καφενείο και απολαμβάναμε επί ώρες μια κουταλιά βανίλια, το γνωστο υποβρύχιο μεσα σε ένα ποτήρι παγωμένο νερό, ή τρώγαμε το μεζέ του ούζου και του αφήναμε το ούζο ξεροσφύρι. Κι ύστερα με το ποδήλατο πάνω κάτω στο πεζοδρόμιο κι εκείνος να μας ρίχνει κλεφτές ματιές κάθε που σήκωνε το κεφάλι του απ το τραπέζι με την πρέφα ή το τάβλι. Και το μεσημέρι της Κυριακής μετά το οικογενειακό γεύμα πόση πίκρα όταν έφευγε για το γήπεδο χωρίς εμάς γιατί ήταν μεγάλο παιγνίδι και με πόση λαχτάρα περιμέναμε να ακούσουμε την περιγραφή απ το ραδιόφωνο. Γεωργίου, Φώσκολος, Λογοθέτης κι αργότερα απ' την τηλεόραση Διακογιάννης, Φουντουκίδης, Κατσαρός.

Η γλυκύτερη αναμονή το καλοκαίρι ήταν ο παγωτατζής με το καρότσι με τις σιδερένιες ρόδες που το σπρωχνε στο χωματόδρομο. Παπασπύρου ΑΣΤΥ ΕΒΓΑ. Μια δραχμή η κρέμα, μιάμιση το κακάο, δύο η σοκολάτα.

Τα καλοκαίρια μπάνιο με το πούλμαν ή πάνω στις καρότσες των αγροτικών ή με φορτηγά ή άντε με προϊστορικά λεωφορεία που ζεμάταγαν σαν την κόλαση στις κοντινές παραλίες, Καβούρι Βουλιαγμένη, Βάρκιζα άντε και στη Λουμπάρδα ή απ την άλλη μεριά Ραφήνα Νέα Μάκρη Κόκκινο λιμανάκι. Γελάγαμε με κάτι χοντρές γριές που κάνανε μπανιο με τις κομπιναιζόν, Πέφταμε κάτω και χτυπιόμασταν όταν βλέπαμε κάποιους με το ένα χέρι να κρατάνε τυλιγμένη την πετσέτα γύρω τους και με το άλλο να προσπαθούν να βγάλουν το μαγιό και ναι βάλουν εσώρουχο και παντελόνι. Σιχαινόμασταν τα κεφτεδάκια ή τα ντολμαδάκια στην αμμουδιά. Και το νερό που πίναμε ήταν πάντα χλιαρό.

Και φρούτα, θεούλη μου τι φρούτα ήταν αυτά! Θυμάμαι ακόμα τον πατέρα μου να κουβαλάει κάτι δωδεκάκιλα Αμερικάνικα ριγέ καρπούζια και γιαρμάδες που σε κάθε δαγκωνιά τα ζουμιά έτρεχαν στο πηγούνι και το λαιμό. Και πεπόνια που μοσχομύριζαν. Και κεράσια μέλι. Και σταφύλια ολόγλυκα. Ψωμί, τυρί φέτα και καρπούζι για φαγητό. Η υπέρτατη γεύση.

Πίναμε νερό απ το λάστιχο του κήπου (τι εμφιαλωμένα και πράσινα άλογα), τρώγαμε λουκουμάδες με ζάχαρη, κουλούρι και τριγωνάκι κεφαλοτύρι απ τον πλανόδιο κουλουρά έξω απ την εκκλησία, αμφίβολης καθαριότητας τυρόπιτες και σάμαλι ( Δεν έχω ξαναδοκιμάσει από τότε τέτοια νοστιμιά), κοκ και κορνέ με σαντιγύ, και πάστες νουγκατίνες σοκολατίνες και σεράνο απ τις ΕΒΓΑ της γειτονιάς. Γευόμασταν βούτυρα και μαρμελάδες σπιτικές και σπιτικά γλυκά κουταλιού συκαλάκι, περγαμόντο, βύσσινο και πορτοκάλι, νερατζάκι, και φαγητά που δεν τα φτιάχνουν τώρα γιατί είναι κουραστικά. Ροστ μπήφ, μελιτζάνες παπουτσάκια, ιμάμ, παστίτσια, μουσακάδες. Τρώγαμε τόνους κεφτέδες με πατάτες τηγανιτές αλλά ποτέ δεν είμασταν υπέρβαροι γιατί γυρνάγαμε όλη μέρα στους δρόμους και τις αλάνες παίζοντας.

Μοιραζόμασταν με τους φίλους μας μια πορτοκαλάδα ή γκαζόζα απ το ίδιο μπουκάλι και ποτέ κανένας μας δεν έπαθε τίποτε. Δεν πολυαρωσταίναμε, αλλά αν τύχαινε να αρρωστήσουμε πάντα υπήρχε μια καλή μάνα ή γιαγιά να μας δώσει λίγο φιδέ και να μας ρίξει βεντούζες να μας δώσει μια κουταλιά Νορισοντρίν, Ιπεσαντρίν ή ασπιρίνη διαλυμένη στο κουταλάκι μαζί με ζάχαρη, ή να μας κάνει μια ένεση με γυάλινη σύριγγα που τη βράζανε στο κατσαρολάκι, και πιο ύστερα να μας διαβάσει κανένα παραμυθάκι για να αποκοιμηθούμε. Και κάτι θερμόμετρα γυάλινα του πεντάλεπτου και στα πόδια του κρεβατιού να γουργουρίζει η γάτα η παρδαλή και να αναδεύεται και να παίζει με την άκρη της κουβέρτας.

Οταν κάναμε ποδήλατο (eska ή velamos) δεν φορούσαμε κράνος και στην πίσω ρόδα βάζαμε πάντα χαρτόνι από πακέττο τσιγάρα πιασμένο με ξύλινο μανταλάκι έτσι για να κάνει θόρυβο και να μας θυμίζει μηχανάκι

Περνάγαμε ώρες έξω απ το σπίτι φτιάχνοντας πατίνια με ρουλεμάν και σανίδια και κατεβαίναμε τις κατηφόρες τις γειτονιάς απλά για να διαπιστώσουμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένο. Κι όταν σηκωνόμασταν μέσα απ τους θάμνους που καταλήγαμε, μαθαίναμε πώς να διορθώνουμε το πρόβλημα των φρένων. Για να μη ξαναπληγώσουμε τα γόνατα μας και να μην αποκτήσουμε ευμεγέθη καρούμπαλα στο κέντρο του μετώπου μας Κι αν τα αποκτούσαμε τα πατάγαμε με εκείνα τα μεγάλα τάλληρα για να μη φουσκώσουν.

Είχαμε φίλους. Βγαίναμε στο δρόμο και τους βρίσκαμε. Παίζαμε μπάλα και κυνηγητό στους δρόμους. Τα δοκάρια στα αυτοσχέδια γήπεδα ήταν ή οι σχολικές τσάντες ή τα πουλόβερ κι οι ζακέττες μας κουβαριασμένες και για καλάθια του μπάσκετ είχαμε τα περβάζια των παραθύρων. Πόσες φορές δεν σπάγαμε και κανένα τζάμι και εξαφανιζόμασταν όλοι μαζί αφήνοντας τη μπάλα στα χέρια κάποιου συνταξιούχου που την έσκιζε με το σουγιά και την πέταγε στο δρόμο. Ο παλιόγερος !

Σκάβαμε λακουβάκια για να παίξουμε γκαζές, ακόμα και κουτσό μαζί με τα κορίτσια, χαρτάκια ή απ αυτά που αγοράζαμε απ τα περίπτερα ή με τα χαρτόνια απ τα πακέτα τα τσιγάρα.

Πηγαίναμε στα σπίτια των φίλων μας και χτυπούσαμε την πόρτα, ή το πιο συνηθισμένο μπαίναμε χωρίς να ρωτήσουμε. Πέφταμε από δέντρα, κοβόμασταν, πληγώναμε τα γόνατα μας και σπάγαμε και κανένα χέρι και οι γονείς μας μάς κατσάδιαζαν κι αυτό ήταν. Λίγο βάμμα στην πληγή κι όξω απ την πόρτα. Τσακωνόμασταν και παίζαμε μπουνιές και μαυρίζαμε και μελανιάζαμε και πάλι φιλιώναμε. Παίζαμε ξιφομαχίες με αυτοσχέδια ξύλινα σπαθιά. Τα ακόντια μας ήταν τα κοντάρια απ τις σκούπες ειδικά από εκείνες που τύλιγαν με μια μαξιλαροθήκη και ξαράχνιαζαν τα ταβάνια. Οι ασπίδες μας ήταν τα καπάκια απ τις μεγάλες κατσαρόλες .

Τρώγαμε ακόμα και σκουλήκια και λάσπες απ τον κήπο. Θυμάστε τη γεύση της λάσπης; Ούτε μάτια βγάλαμε, ούτε τα σκουλήκια έζησαν για πολύ το στομάχι μας.

Κι όταν η γιαγιά πότιζε τον κήπο τι πλάκα να της πατάς το λάστιχο του ποτίσματος και να της κόβεις το νερό κι εκείνη να φωνάζει. Κι ο πανικός ακόμα μεγαλύτερος όταν πιάναμε το φλίτ με το εντομοκτόνο για να παίξουμε ανίδεοι για το δηλητήριο που περιείχε.

Στους ποδοσφαιρικούς μας αγώνες την ομάδα την έφτιαχναν μερικοί, οι υπόλοιποι μάθαιναν να ζουν χωρίς αρχηγιλίκι. Φεύγαμε απ το σπίτι το πρωί και παίζαμε όλη μέρα ελεύθεροι αρκεί να γυρίζαμε πίσω μόλις άρχιζε να σκοτεινιάζει, ή όταν η μάνα μας έβαζε τις φωνές απ το μπαλκόνι να τσακιστούμε να ανεβούμε για διάβασμα. Δεν είχαμε βιντεοπαιχνίδια ούτε καν τηλεόραση, ούτε κινητά ούτε υπολογιστές ή internet άντε κανένα ραδιόρφωνο με λυχνίες. Το καλύτερο δώρο ήταν ένα μικρό τρανζιστοράκι με εννιάβολτη Bereck για να ακούμε Εθνικό, ή Ενόπλων.

Πηγαίναμε σχολείο και τα Σάββατα. Τρείς μέρες πρωι, τρείς μέρες απόγευμα. Τετάρτη απόγευμα Πέμπτη πρωί και την πρώτη ώρα Μαθηματικά. Πόσες φορές δεν αισθανθήκαμε το χέρι κάποιου καθηγητή να μας σηκώνει απ τη φαβορίτα ή να μας τραβάει τα αυτιά, η να μας ρίχνει μια σβουριχτή σφαλιάρα. Κι η βίτσα, συνήθως από μουριά να μας πληγώνει την παλάμη. Οι πράξεις μας ήταν δικές μας και οι συνέπειες θα βάρυναν εμάς.

Ποιος δε θυμάται τις καζούρες ιδιαίτερα στους Θεολόγους, τις Αγγλικούδες και τους Τεχνικούς. Τα παρατσούκλια που τους βγάζαμε τα παλιόπαιδα. Ο γιαουρτάς, ο καρκίνος ο θέκλας η θρούμπος ο φισφιρίκος. Την αγωνία μόλις έμπαινε ο μαθηματικός κι άνοιγε τον κατάλογο. -Για να σηκωθεί σήμερα ο ………. Και μέχρι να πεί τον μελλοθάνατο, κόμπος το στομάχι.

Θυμάστε στα διαγωνίσματα την απεγνωσμένη προσπάθεια να αντιγράψουμε με το βιβλίο στα γόνατα, ή τα σκονάκια κρυμμένα στα μανίκια, ή τα κορίτσια που τάγραφαν με στυλό BIC ή SCHNEIDER πάνω στα μπούτια τους και τα κάλυπταν με τις μπλέ ποδιές τους. Μπλέ κοριτσίστικες ποδιές, άσπρο γιακαδάκι και άσπρη μπλέ κορδέλλα στα μαλλιά. Ποδιές που εξαφανιζόντουσαν στο λεωφορείο και χωνόντουσαν μες στις τσάντες και ταΆ αγόρια που περίμεναν στο τέρμα του λεωφορείου.

Ποιος δε θυμάται τις ημερήσιες εκδρομές στον Κάλαμο, τον Αη Γιάννη το Ρώσσο, το Ναύπλιο, τον Οσιο Λουκά, τους Δελφούς για να δούμε τον Ηνίοχο τον σκανδαλιάρη που σε κοίταγε πονηρά, όπου κι αν στεκόσουνα, με κάτι απίστευτα πούλμαν.

Και τους ποδοσφαιρικούς αγώνες των τριών ωρών και βάλε στα άδεια οικόπεδα που τώρα έχουν γίνει μεζονέτες και στούντιο.

Κάποιοι μαθητές όχι τόσο έξυπνοι ή επιμελείς έχαναν την τάξη και ξαναπήγαιναν στην ίδια. Θυμηθείτε πόσους διετείς είχατε στην τάξη σας στο γυμνάσιο. Ήταν εύκολα αναγνωρίσιμοι απ τα γένια και τη χοντρή φωνή.

Ο πρώτος μας έρωτας ήταν συνήθως αδελφή ή εξαδέλφη του καλύτερου φίλου μας. Θυμόσαστε το χτυποκάρδι αλήθεια; Την αγωνία μη μας πάρουν χαμπάρι. Το πρώτο φιλί. Τα ξαναμμένα μάγουλα ,το χνούδι πάνω απ το χείλος μας.

Θυμάστε τα πάρτυ γενεθλίων με 15 αγόρια και δύο κορίτσια, (Ποιος να αφήσει την κόρη του να πάει) με πορτοκαλάδα ή ΤΑΜ ΤΑΜ, πατατάκια τσιπς και σπιτικό κέϊκ κι αργότερα βερμουτάκι και ξηρούς καρπούς. Τις άπειρες φορές που χορεύαμε το ίδιο μπλούζ σε συνενόηση με τον υπεύθυνο του πικάπ, έτσι για να μένουμε πιο πολλή ώρα αγκαλιασμένοι με το κορίτσι των ονείρων μας. Την απίστευτη φράση ΤΑ ΦΤΙΑΞΑΜΕ. Τι φτιάξαμε ο Θεός κι η ψυχή μας.

Πηγαίναμε στο γήπεδο τρείς ώρες πριν το μάτς και γυρίζαμε παπί απ τη βροχή και παγωμένοι μέχρι το μεδούλι τυλιγμένοι με μουσκεμένες σημαίες και χωμένοι σε πλαστικές σακούλες Κι με τις κάλτσες να τρέχουν

Υπήρχαν τέσσερις εποχές διακριτές μεταξύ τους. Τα φύλλα των δέντρων έπεφταν το φθινόπωρο και τα μπουμπούκια των λουλουδιών άνθιζαν την άνοιξη. Υπήρχαν δέντρα και κήποι στις αυλές των σπιτιών και πηγάδια και χώμα που μύριζε μετά το πότισμα . Θυμάστε τους πανσέδες; Τα σκυλάκια; Τα χρυσάνθεμα;

Τις πλεχτές ζακέτες που βάζαμε κάπου μετά το Πάσχα. Τα πρώτα μακριά παντελόνια.

Τα καλοκαιρινά βράδια τα βγάζαμε ή στα σκαλιά παρέες παρέες, ή παίζοντας κρυφτό και κρυφτοντένεκο, ή στα καλοκαιρινά σινεμά με τα χαλίκια, τις καρέκλες με το πλαστικό σκοινί, τις μπουκαμβίλιες στη μάντρα , τον πασατέμπο και την πορτοκαλάδα ΠΑΡΘΕΝΩΝ. Αξέχαστα χρόνια.

Οι γενιές αυτές έβγαλαν μερικούς απ τους καλύτερους επιστήμονες, γιατρούς, μηχανικούς, ανθρώπους εργατικούς και τίμιους οικογενειάρχες και πολλούς άλλους. Τα τελευταία πενήντα χρόνια έγινε έκρηξη σε καινοτομίες και νέες ιδέες. Είχαμε επιτυχίες, αποτυχίες και υπευθυνότητα και μάθαμε να τα αντιμετωπίζουμε όλα. Μεγαλώσαμε σαν παιδιά με τις χαρές και τις λύπες, μας.

Ζήσαμε!

Και θα εξακολουθήσουμε να ζούμε όσο μας χρωστάει ο Θεός, σε πείσμα όλων αυτών που μας πλαστικοποίησαν τη ζωή με δικές τους ιδέες και για δικό τους όφελος.

Δείτε Το moto της κρίσης...! 8 Nov 2012 9:43 AM (12 years ago)

Τα πολλά λόγια είναι φτώχια! Οι φωτογραφίες τα λένε όλα.....

Ο τύπος είναι όλα τα λεφτά και ήταν χαρά γεμάτος. Να είναι καλά που μ' ευχαρίστησε και με χαιρέτησε που "αποτυπώθηκε" με την κάμερα...

Και για όσες από μας δεν θυμούνται ποια ακριβώς είναι η λειτουργία του κομπρέσορα:

Υπερσυμπιεστής μηχανικός (Κομπρέσορας) - Το πρώτο σύστημα υπερτροφοδότησης ενός κινητήρα.

New York Magazine... vs Νέα Υόρκη 31 Jul 2012 8:09 AM (12 years ago)

"New York Magazine is pretty much the opposite of the city for which it’s named: clean, well-put-together, and not full of garbage."

Τα παραπάνω αναγράφονται σε διαφημιστικό μήνυμα ηλεκτρονικού περιοδικού στο οποίο προβάλλεται το περιοδικό New York Magazine!

Αυτή τώρα λέγεται δηλαδή έξυπνη προβολή;; Όχι πείτε μου! Να κάνεις αρνητική διαφήμιση για την πόλη που το περιοδικό που προβάλλεται μέσω αυτού του μηνύματος επιλέξει ως brand name του... και να αφορά στην μητρόπολη όόλου του κόσμου...

Ισχυρίζεται ότι η Νέα Υόρκη δεν είναι καθαρή, αλλά γεμάτη σκουπίδια, είναι άνω κάτω. Μια τόσο μεγάλη πόλη είναι φυσικό να έχει θέματα σοβαρά, αλλά δεν νομίζω πως κρίνεται έτσι εύκολα αρνητικά. Έχω πολλά χρόνια φυσικά να πάω, αλλά κάθε άλλο παρά σκουπιδαριό ήταν το 1997 που την επισκέφτηκα.

Και η πλάκα η μεγάλη είναι πως έχει φάτσα κάρτα το εξώφυλλο του περιοδικού που γράφει "15 Λόγοι για να αγαπήσετε την Νέα Υόρκη "...

Ελλάς... το μεγαλείο σου! 24 Jul 2012 2:11 PM (12 years ago)

Όταν η Ελλάδα αφήνει το στίγμα της...! Την φωτογραφία την τράβηξα με την κάμερά μου μέσα από το αυτοκίνητο στον Ταύγετο.

Μια Ελληνική σημαία τοποθετημένη στο πουθενά πάνω σ' ένα στρογγυλό τραπέζι με στρωμένο τραπεζομάντηλο, καρέκλα πλαστική και ένα στεφάνι δάφνινο.

Τα υδρόβια φυτά μου που δεν τα σκιάζει ο καύσωνας 11 Jul 2012 1:58 AM (12 years ago)

Μια μικρή νότα δροσιάς από τα αγαπημένα μου υδρόβια φυτά, που απέκτησα πρόσφατα από το Ikea και τα συστήνω σε όσους δεν τα πάνε και πολύ καλά με την κηπουρική.. όπως εγώ!

Πρέπει να αποφύγετε να τα βλέπει άμεσα ο ήλιος. Μόνο λίγο νεράκι κάθε μέρα θέλουν και όλα καλά. Εγώ τα έχω βάλει στο παράθυρο της κουζίνας μου και τα καμαρώνω εν αντιθέσει με τα υπόλοιπα που δεν τα βλέπω να την βγάζουν καθαρή με μένα να τα περιποιούμαι...

Κερδίστε 3 σετ από πολύχρωμα βραχιολάκια 10 May 2012 8:59 AM (12 years ago)

Διαγωνισμός στο Womland: Κερδίστε τα trendy αξεσουάρ μόδας του καλοκαιριού και φέρτε χρώμα στη ζωή σας.

Λάβατε και σεις μέρος στην κλήρωση που διαρκεί όλο το μήνα Μάϊο για 3 σετ από 3 πολύχρωμα βραχιολάκια που είναι στη μόδα αυτή τη σεζόν αφήνοντας σχόλιο για το αγαπημένο χρώμα σας γι’ αυτό το καλοκαίρι.

Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση!! 14 Apr 2012 3:38 AM (12 years ago)

Εύχομαι στον καθένα σας ξεχωριστά αυτή η Ανάσταση να φέρει στις καρδιές σας Αγάπη, Ελπίδα και ότι μια καλή τύχη στα επαγγελματικά σας! Για την Ελλάδα μας εύχομαι να μας φωτίσει όλο το Άγιο Πνεύμα ώστε να αλλάξει το πολιτικό προσκήνιο και ξεκολλήσουμε από το βάλτο που μας έχουν ρίξει... Από εμάς εξαρτάται αυτό... Η ψήφος μας θα πρέπει να είναι με σύνεση αυτή τη φορά και όχι με το παλιό σκεπτικό που μας έφερε εδώ...

Καλό Πάσχα & καλή Ανάσταση!!

Όταν μελετάει μια ξανθιά… 15 Mar 2012 11:27 PM (13 years ago)

Μήπως έχετε να πείτε κάτι για τη φωτογραφία…;

Εγώ πάλι, πως αν μελετούσε το Μνημόνιο η κοπελιά θα είχαμε τουλάχιστον ένα καλό λόγο για να την δικαιολογήσουμε, γιατί δεν κατάλαβε τι ακριβώς αφορούσε!!

Κι όμως… δεν είναι μηχάνημα που μετράει χαρτονομίσματα! 16 Feb 2012 7:29 AM (13 years ago)

Όσο παράξενο και αν μοιάζει…είναι μια τούρτα!! Είναι αυτό που λέμε ο ζαχαροπλάστης είχε και κέφι για δημιουργία και χιούμορ, αφού μ’ αυτήν μπορεί να ξεγελάσει κόσμο.

Συνταγή: Φακές με χυλοπίτες 11 Feb 2012 10:14 PM (13 years ago)

Σήμερα, σας προτείνω να δοκιμάσετε μια νόστιμη και θρεπτική συνταγή.
Φακές με χυλοπίτες, μπέικον και λουκάνικα. Θα την βρείτε εδώ

…και μετά λέμε γιατί υπάρχουν ανέκδοτα για τις ξανθές! 6 Feb 2012 2:47 AM (13 years ago)

Χωρίς λόγια… αφού μιλάει από μόνη της η εικόνα με τις νέες τραγουδίστριες που φαίνεται να ζουν σε ένα όμορφο δικό τους κόσμο…Γιατί και η εκ των δεξιών, ουδόλως μοιάζει να έχει αντιληφθεί τι βλέπει!

Καλή Πρωτοχρονιά και ευχές για ένα αξέχαστο 2012 29 Dec 2011 3:12 AM (13 years ago)

Μάλλον, το 2011 δεν θα λείψει σε κανένα μας ιδιαίτερα… Ίσα, ίσα που μας έκανε να νιώσουμε στο πετσί μας αυτό που τόσα χρόνια ακούγαμε να λέγεται από τον λαό…
“Κάθε πέρυσι και καλύτερα!”.
Εγώ τι άλλο να σας ευχηθώ παρά το 2012 να είναι πολύ πολύ καλύτερο, απ’ όσο φαντάζεστε και ελπίζετε! Κυρίως, όμως εύχομαι να σας βρει γερούς, δυνατούς και γεμάτους αισιοδοξία για να αντιμετωπίσετε ότι σας επιφυλάσσει.
Παρότι έχω την υποψία πως δεν θα είναι ρόδινο, υποψιάζομαι ότι αφού μάλλον αποχαιρετώντας το 2011 αγγίζουμε τον πάτο… το 2012 θα είναι πιο φωτεινό με πολύ φως στο τούνελ!
Και σας το εύχομαι για όλους τους τομείς της ζωής σας! Όχι μόνο για τον οικονομικό, επαγγελματικό, οικογενειακό και συναισθηματικό. Όλα να είναι πιο ανάλαφρα και γύρω σας να νιώσετε πολύ αγάπη και να δείτε πολλά ζεστά χαμόγελα γύρω σας και κυρίως δίπλα σας!
monkeyduet
Καλά να περάσετε και κυρίως να είστε πάντα υγιείς και γεμάτοι, ότι και αν κάνετε!

The Devil and the Old Man 1 Dec 2011 5:26 AM (13 years ago)

Ανεκδοτάκι… επειδή το γέλιο κάνει καλό. Καλό μήνα σ’ όλους!!

Επιτέλους συναίνεση! 16 Nov 2011 1:03 PM (13 years ago)

Επειδή η συναίνεση είναι επίκαιρη,

δείτε μια απεικόνιση ενδιαφέρουσας συναίνεσης…

20111106-210050

Η Ελλάδα εγκυμονεί… με το ζόρι, αλλά δεν λέει να έρθει ο τοκετός… 23 Oct 2011 10:31 PM (13 years ago)

fatvspreg

Άντε να δούμε πότε θα έρθει η ώρα να βγει το παιδί…

21/9 Παγκόσμια Ημέρα Αλτσχάιμερ 21 Sep 2011 5:01 AM (13 years ago)

Σήμερα εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα για τη νόσο Αλτσχάιμερ. Πρόκειται για μια ασθένεια που αρχίζει να εκδηλώνεται μετά τα 40 - και όχι μετά τα 60, όπως παλιά πιστεύαμε - και εξελίσσεται με δύο ταχύτητες, αφού οι πάσχοντες εμφανίζουν εκφυλισμό στις διανοητικές λειτουργίες τους, είτε με γοργό ρυθμό ρυθμό, είτε με αργό και σταθερό ρυθμό.

Απ' αυτήν έχασα και τον πατέρα μου πριν ένα χρόνο και την "ζήσαμε" - αντιμετωπίσαμε, οικογενειακώς, σ' όλα τα στάδιά της... Αρχικά, οι γιατροί νόμιζαν πως επρόκειτο για την ασθένεια των τρελών αγελάδων, κάποιοι άλλοι του έδωσαν ψυχοφάρμακα λες και ήταν ψυχασθενής και στο τελευταίο από τα στάδια μόνο, του χορηγήθηκε η σωστή φαρμακευτική αγωγή - όχι για θεραπεία, αλλά για υποστήριξη και καθυστέρηση της εξέλιξης της... Δεν είναι μια αρρώστια που έχει να κάνει μόνο με την απώλεια της μνήμης, όπως κάποιοι ακόμη και τώρα πιστεύουν, αλλά για μια καθολική έκπτωση όλων των λειτουργιών του ανθρωπίνου σώματος...

Είναι ιδιαίτερα βασανιστική και για τον ίδιο τον ασθενή, αλλά και για τους οικείους του. Μόνο στην Ελλάδα, νοσούν 140.000 άτομα και σ' όλο τον κόσμο γύρω στους 40 εκατομμύρια ασθενείς. Δυστυχώς, ακόμη στην Ελλάδα, δεν υπάρχει ούτε η ανάλογη ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης, αλλά ούτε και η απαραίτητη ενεργοποίηση από την Πολιτεία, που ακόμη δεν έχει αφυπνιστεί...

Εύχομαι κουράγιο στους ασθενείς και τους συγγενείς τους, μέχρι να βρεθεί επιτέλους θεραπεία για αυτή τη ύπουλη νόσο.

Έφυγα για τάβλι... Ώρα για δράση... και όχι για αντίδραση 23 Aug 2011 2:15 AM (13 years ago)

Το έχω αναφέρει και παλιότερα, ότι οι εσωτερικές αλλαγές γίνονται αναπάντεχα, αστραπιαία, αναπότρεπτα και ριζικά. Συνήθως δε, με μια ασήμαντη αφορμή, που μηδαμινή, εώς καμία σχέση έχει με την αιτία. Οι αλλαγές είναι κάτι σαν τις ιώσεις, που έχουν κάποιο συγκεκριμένο χρόνο επώαση, συνήθως από μία έως τέσσερις ημέρες. Δηλαδή, όταν κάποιος έχει προσβληθεί από ιό, εμφανίζει τα συμπτώματα αρκετές μέρες αργότερα. Αυτό φυσικά, δεν σημαίνει ότι δεν δούλευε μέσα του ο ιός. Κάθε άλλο! Υπήρχε μεγάλη προετοιμασία...

Τώρα, αν το πάρουμε και γενικότερα και όχι μόνο όσον αφορά τα προσωπικά μας και τις σχέσεις μας με τους άλλους γενικότερα, αφού από τις εσωτερικές αλλαγές έρχονται και οι εξωτερικές, δεν έχουμε παρά να αρχίσουμε δράση και όχι αντίδραση. Θεωρώ ότι στην εποχή που διανύουμε - και όχι μόνο στην Ελλάδα που μαστίζεται από κρίση, οικονομική και αξιών - ήρθε η ώρα των ριζικών αλλαγών, για όλους μας. Μάλλον, γι' αυτό και στην Ελλάδα δεν μας βγήκε το κίνημα "Αγανακτισμένοι"... Δεν είμασταν ακόμη "Αποφασισμένοι" για αλλαγές ως πολίτες, αφού δεν είμαστε έτοιμοι ως άτομα! Το σίγουρο είναι ότι επιβάλλονται μάλιστα, αν θέλουμε να είμαστε κόντρα στο ρεύμα που υπήρχε μέχρι σήμερα.

Άμα λάθη κάνεις ίδια φτου κι απ την αρχή

Μα στο ζάρι όταν θέλεις να σαι νικητής

Εφτά φορές αν πέσεις, οχτώ να σηκωθείς

Καλές διακοπές & μην ξεχάσετε να κάνετε ευχές στα πεφταστέρια! 12 Aug 2011 4:44 AM (13 years ago)

Επίκαιρο το τραγούδι στο βίντεο λόγω των πεφταστεριών που πέφτουν απόψε, όπως γίνεται κάθε Αύγουστο. Η βροχή των Περσειδών, θα μας κρατήσει όμορφη συντροφιά και θα φτάσει στην κορύφωσή της μέχρι το Σάββατο το βράδυ.

Μέχρι αύριο λοιπόν, κάνουμε ευχές και ρομαντικές βόλτες θαυμάζοντας τα αστέρια! Τυχεροί όσοι δεν είναι στην Αττική γιατί θα τα θαυμάσουν πιο καλά στην εξοχή και τα νησιά. Καλά να περνάτε όλοι και να χαρείτε και την ωραιότερη Πανσέληνο.

Καλές διακοπές σ' όλους!!

Υποψίες για σαμποτάζ και δολιοφθορά στην τραγωδία της Κύπρου 11 Jul 2011 8:35 AM (13 years ago)

“ Το μέγεθος της καταστροφής στη ναυτική βάση "Φλωράκης" στην Κύπρο, οδηγεί σε πολλές σκέψεις. Τα κοντέινερ είχαν "κατασχεθεί" πριν από καιρό και είχαν σαν προορισμό τη Συρία. Το θέμα είναι ότι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν πράγματι είχαν κατασχεθεί και ήταν εκεί προσωρινά αποθηκευμένα, ή αν η κατάσχεση ήταν πρόσχημα και η Ρωσία είχε στην περιοχή CLUB-K. Όπως και να έχει, το μέγεθος του ωστικού κύματος δεν οδηγεί τις σκέψεις μας σε έκρηξη απλών πυρομαχικών. Θα μπορέσει κανείς να μάθει τι υπήρχε μέσα στα κοντέινερ και αν επρόκειτο για "ατύχημα" ή σαμποτάζ;

Να θυμίσουμε ότι τα CLUB-K αποτελούν το ατού των Ρώσων σε ένα πόλεμο, αφού πρόκειται για φαινομενικά εμπορικά κοντέινερ που στην πραγματικότητα περιέχουν πυραύλους με συμβατικές ή πυρηνικές κεφαλές. Μπορούν να βρίσκονται σε οποιαδήποτε αποθήκη, ή λιμάνι, ή τραίνο, ή πλοίο, ή νταλίκα, ή εμπορευματικό σταθμό και αφού λάβουν εντολή από δορυφόρο, ή επίγειο εντολέα, να εκτοξεύσουν το φονικό τους περιεχόμενο. Είναι άγνωστο πόσα CLUB-K έχει η Ρωσία και βεβαίως είναι άγνωστο το πού τα έχει.”

Το παραπάνω μήνυμα το έλαβα στο mail του blog από ανώνυμο αναγνώστη, με την έντονη επισήμανση της παρακάτω ενδιαφέρουσας φράσης που συμπλήρωσε:

“Ό,τι μένει πολύ χρόνο ακίνητο και ούτε καν επιστρέφεται, σκάει απ’ το κακό του… Ή μάλλον απ’ τον… παλμό του.”

Επειδή και γω κάπως αναρωτήθηκα πως είναι δυνατόν να γίνει μια τόσο μεγάλη έκρηξη σε καλά φυλασσόμενη στρατιωτική βάση, το έψαξα το θέμα στο google. Tότε, διαπίστωσα πως υπήρχε σχετική αναφορά στο liako.gr και ανακάλυψα επίσης και κάποια άλλα ιδιαίτερα σημαντικά στοιχεία στο defencenet.gr. Εκεί μάλιστα αναφέρεται:

“Εκφράζονται ανοικτά φόβοι για σαμποτάζ, καθώς η έκρηξη έγινε μια ώρα που ούτε υψηλές θερμοκρασίες υπήρχαν, ούτε κίνηση στη βάση που να δικαιολογεί την έκρηξη, π.χ. από ανθρώπινο λάθος. Αντίθετα, μόλις είχε αρχίσει να χαράζει.
Άλλη πληροφορία αναφέρει ότι ξέσπασε ξαφνικά πυρκαγιά ακριβώς δίπλα από την βάση και έφτασε στην αποθήκη μέσα σε λίγα λεπτά.”

Τα συμπεράσματα και οι εντυπώσεις δικά σας… Αλίμονο από τα θύματα που έχασαν άδικα τις ζωές τους και τους δεκάδες τραυματίες, όπως και τις οικογένειες των θυμάτων αυτών.

S-L ♥♥ View RSS