Serwis poświęcony otwartej platformie Samsung, zagadnienia z IT, aktualności, newsy, recenzje, przemyślenia, Programowanie PHP, funkcje PHP, klasy PHP, OOP, PDO
Jako zatroskany obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, zwracam się z petycją w sprawie wprowadzenia pilotażowego programu dochodu podstawowego w wysokości 50% płacy minimalnej brutto, z którego potrącane byłyby jedynie składki na ubezpieczenie zdrowotne i emerytalne. Podstawą prawną dla proponowanych zmian może być art. 2 Konstytucji RP, ustanawiający zasadę sprawiedliwości społecznej, oraz art. 71 Konstytucji RP, mówiący o uwzględnianiu dobra rodziny w polityce społecznej i gospodarczej państwa.
Założenia pilotażowego programu
Proponuję, aby program dochodu podstawowego został wprowadzony na następujących zasadach:
Obszar testowy: województwo śląskie
Okres trwania programu pilotażowego: minimum 20 lat
Uprawnieni: wszyscy mieszkańcy województwa śląskiego od 3. roku życia do końca życia, w tym osoby pracujące (z zastosowaniem odpowiednich progów podatkowych)
Wyłączenia opcjonalne: rodzice wychowujący dzieci do 3-5 lat mogliby sami decydować o przystąpieniu do programu ze względu na istniejące programy osłonowe
Zastąpienie innych świadczeń: program zastąpiłby inne formy wsparcia, takie jak świadczenie 800+, zasiłki stałe, zasiłki okresowe, zasiłki dla bezrobotnych
Uwzględnienie grup specjalnych: osoby niepełnosprawne i emeryci również mogliby otrzymywać dochód podstawowy po odprowadzeniu podatku z odpowiedniego progu dochodowego
Dobrowolność: możliwość rezygnacji z programu w dowolnym momencie
Uzasadnienie wyboru województwa śląskiego
Województwo śląskie zostało wybrane jako obszar pilotażowy z następujących powodów:
Region doświadcza skutków transformacji gospodarczej związanej z zamykaniem kopalń i hut, różnych zakładów pracy
Istnieje potrzeba rewitalizacji ekonomicznej i społecznej obszaru
Struktura demograficzna i urbanistyczna regionu umożliwia wszechstronną ocenę efektów programu w różnych środowiskach
Przewidywane korzyści społeczno-ekonomiczne
Wprowadzenie dochodu podstawowego w województwie śląskim może przynieść następujące korzyści:
Demograficzne:
Ograniczenie emigracji młodych mieszkańców z regionu
Zwiększenie dzietności o około 10% w ciągu 10 lat, zgodnie z szacunkami ekonomistów zajmujących się tematyką bezpieczeństwa socjalnego
Stabilność finansowa sprzyjająca zakładaniu rodzin
Administracyjne:
Zmniejszenie kosztów obsługi systemu pomocy społecznej (MOPS, MOPR, ZUS, urzędy pracy) o około 50%
Odciążenie pracowników socjalnych z zadań związanych z obsługą świadczeń i możliwość przekierowania ich do innych zadań
Uproszczenie systemu zabezpieczenia społecznego
Ekonomiczne:
Rozwój budownictwa mieszkaniowego wsparty stabilnymi kredytami długoterminowymi
Stymulacja przedsiębiorczości i innowacyjności dzięki zwiększeniu bezpieczeństwa finansowego
Rozwój działalności gospodarczej, rzemieślniczej, artystycznej i innowacyjnej
Społeczne:
Zmniejszenie przestępczości związanej z ubóstwem
Eliminacja stref biedy i marginalizacji społecznej
Poprawa stanu zdrowia mieszkańców dzięki większemu dostępowi do opieki zdrowotnej
Redukcja kosztów egzekucji komorniczych i obciążenia sądów sprawami socjalnymi
Metodologia oceny skuteczności programu
Zakładany 20-letni okres realizacji programu pilotażowego pozwoli na:
Porównanie wskaźników społeczno-ekonomicznych województwa śląskiego z innymi regionami, np. województwem mazowieckim czy wielkopolskim
Ocenę długofalowych skutków zabezpieczenia podstawowych potrzeb materialnych mieszkańców
Analizę wpływu dochodu podstawowego na rynek pracy, przedsiębiorczość, innowacyjność i jakość życia
Zabezpieczenia systemowe programu dochodu podstawowego
W celu zapewnienia skuteczności i stabilności programu pilotażowego, proponuję wprowadzenie następujących zabezpieczeń:
Zabezpieczenie przed inflacją lokalną:
Monitoring cen podstawowych produktów i usług na terenie województwa śląskiego
Wprowadzenie mechanizmów interwencyjnych zapobiegających nieproporcjonalnemu wzrostowi cen w stosunku do pozostałych regionów kraju
Okresowa waloryzacja kwoty dochodu podstawowego w oparciu o ogólnokrajowe wskaźniki inflacji, a nie tylko regionalne
Weryfikacja uprawnień beneficjentów:
Utworzenie centralnej ewidencji osób zamieszkujących województwo śląskie z wykorzystaniem istniejących rejestrów (spółdzielnie mieszkaniowe, wspólnoty mieszkaniowe, ewidencja gruntów i budynków)
Integracja systemu z bazami danych administracji publicznej
Wdrożenie elektronicznego systemu weryfikacji miejsca zamieszkania bez konieczności osobistego stawiennictwa beneficjentów
Okresowa, automatyczna weryfikacja danych meldunkowych i faktycznego miejsca zamieszkania
System zgłaszania zmian i kontroli:
Implementacja modułu w aplikacji mObywatel umożliwiającego składanie oświadczeń dotyczących zmiany miejsca zamieszkania
Wprowadzenie obowiązku zgłoszenia wyprowadzki poza województwo śląskie w terminie 7 dni pod rygorem zwrotu nienależnie pobranych świadczeń wraz z odsetkami
Stworzenie efektywnego systemu kontroli krzyżowej danych z różnych źródeł administracyjnych
Określenie jasnych procedur zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, w tym możliwości rozłożenia należności na raty
Ochrona przed nadużyciami:
Wprowadzenie systemu identyfikacji ryzyka nadużyć opartego na analizie danych
Współpraca z organami skarbowymi i instytucjami finansowymi w celu monitorowania przepływów finansowych
Kampanie informacyjne dotyczące konsekwencji prawnych związanych z wyłudzaniem świadczeń
Transparentność i monitorowanie:
Utworzenie publicznego portalu prezentującego statystyki programu i jego efekty społeczno-ekonomiczne
Powołanie niezależnej rady monitorującej składającej się z ekspertów, przedstawicieli administracji i organizacji społecznych
Powyższe zabezpieczenia mają na celu ochronę integralności programu, zapewnienie jego efektywności ekonomicznej oraz budowanie zaufania społecznego do nowego rozwiązania systemowego. Jednocześnie mechanizmy te zostały zaprojektowane tak, aby nie tworzyć nadmiernych obciążeń biurokratycznych, które mogłyby zniwelować korzyści płynące z uproszczenia systemu świadczeń społecznych.
Podsumowanie
Program dochodu podstawowego w województwie śląskim stanowiłby przełomowe rozwiązanie w polityce społecznej Polski. Choć koszty takiej reformy wymagają szczegółowej analizy, przewidywane korzyści obejmują poprawę warunków życia mieszkańców, stymulację rozwoju gospodarczego regionu oraz zmniejszenie kosztów administracyjnych związanych z obsługą różnorodnych świadczeń socjalnych.
Skala programu obejmująca całe województwo zapewni wiarygodne dane statystyczne i pozwoli na realną ocenę skuteczności dochodu podstawowego jako narzędzia polityki społecznej. Doświadczenia zgromadzone podczas 20-letniego okresu pilotażowego mogą stać się podstawą do wprowadzenia podobnych rozwiązań w całym kraju.
Jako zatroskany obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, zwracam się z petycją w sprawie zmiany przepisów dotyczących Świadczenia Pielęgnacyjnego wprowadzonego ustawą z dnia 7 lipca 2023 r. o świadczeniu wspierającym (Dz. U. z 2023 r., poz. 1429), obowiązującą od 1 stycznia 2024 r. Moja petycja dotyczy w szczególności sytuacji osób niepełnosprawnych, których niepełnosprawność została stwierdzona po ukończeniu 18. roku życia, oraz ich opiekunów.
Uzasadnienie petycji
Nowe przepisy wprowadzają niekorzystne zróżnicowanie sytuacji prawnej opiekunów osób niepełnosprawnych w zależności od wieku nabycia niepełnosprawności przez osobę wymagającą opieki. Uważam, że takie rozwiązanie może być niezgodne z art. 32 Konstytucji RP, który stanowi, że wszyscy są wobec prawa równi i mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.
Osoby niepełnosprawne, które nabyły niepełnosprawność po ukończeniu 18. roku życia, często wymagają całodobowej opieki, podobnie jak osoby, które nabyły niepełnosprawność przed tym wiekiem. Wprowadzone rozwiązania, takie jak asystent osoby niepełnosprawnej czy świadczenie wspierające, nie odpowiadają w pełni na potrzeby tych osób i ich opiekunów z następujących powodów:
Asystent osoby niepełnosprawnej, zgodnie z założeniami reformy, ma świadczyć pomoc jedynie przez kilka godzin dziennie, co jest niewystarczające dla osób wymagających całodobowej opieki.
Świadczenie wspierające jest przeznaczone na pokrycie kosztów związanych z niepełnosprawnością (np. rehabilitację), a nie na wynagrodzenie dla opiekuna, który często musi zrezygnować z pracy zawodowej, by sprawować opiekę.
Rola opiekuna rodzinnego (rodzica, małżonka itp.) jest niedoceniana w nowych przepisach, mimo że sprawuje on opiekę przez całą dobę, co było wymagane przez poprzednie regulacje dotyczące świadczenia pielęgnacyjnego.
Propozycje zmian
W związku z powyższym, wnoszę o następujące zmiany w przepisach:
Przywrócenie możliwości otrzymywania świadczenia pielęgnacyjnego przez opiekunów osób niepełnosprawnych, które nabyły niepełnosprawność po ukończeniu 18. roku życia, na takich samych zasadach jak w przypadku osób, które nabyły niepełnosprawność przed tym wiekiem.
Wprowadzenie możliwości wyboru przez osobę niepełnosprawną, która ukończyła 18 lat, pomiędzy świadczeniem pielęgnacyjnym dla opiekuna a świadczeniem wspierającym.
Dokonanie zmian w art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 390 z późn. zm.) w zakresie przesłanek przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego.
Podsumowanie
Uważam, że obecne przepisy mogą naruszać konstytucyjną zasadę równości wobec prawa (art. 32 Konstytucji RP) oraz zasadę szczególnej opieki państwa nad osobami niepełnosprawnymi (art. 69 Konstytucji RP). Osoby niepełnosprawne, niezależnie od wieku nabycia niepełnosprawności, powinny mieć zapewnione równe wsparcie państwa, a ich opiekunowie – odpowiednie zabezpieczenie socjalne.
Proszę o rozważenie proponowanych zmian i podjęcie działań legislacyjnych w celu zapewnienia równego traktowania wszystkich osób niepełnosprawnych i ich opiekunów.
Z szacunkiem,
Adam Berger
Niniejsza petycja została złożona na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o petycjach (Dz. U. z 2018 r., poz. 870).
Petycja w sprawie: Zmian w przepisach o zasiłku dla bezrobotnych
Adam Berger
Szanowny Panie Marszałku,
Jako zatroskany obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, zwracam się z petycją w sprawie zmiany przepisów dotyczących osób bezrobotnych pozostających bez pracy co najmniej 12 miesięcy i bez prawa do zasiłku dla bezrobotnych, w oparciu o ustawę z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2024 r., poz. 295 z późn. zm.).
Uzasadnienie petycji
Obecny system wsparcia dla osób długotrwale bezrobotnych nie zapewnia wystarczającego zabezpieczenia socjalnego, co może naruszać art. 67 ust. 2 Konstytucji RP stanowiący, że obywatel pozostający bez pracy nie z własnej woli i niemający innych środków utrzymania ma prawo do zabezpieczenia społecznego.
Brak środków finansowych u osób długotrwale bezrobotnych powoduje następujące problemy:
Utrudnia aktywne poszukiwanie zatrudnienia poprzez brak możliwości pokrycia kosztów związanych z:
Odpowiednim przygotowaniem się do rozmów (ubiór, przygotowanie merytoryczne)
Koszty całościowe na miesiąc to około 500 – 1000 zł w zależności od miejsca zamieszkania
Częste wizyty w urzędach pracy (obecnie co 60 dni, a według planowanych zmian – co 30 dni) generują dodatkowe koszty transportu, które nie są refundowane, w przeciwieństwie do praktyk stosowanych przez inne instytucje państwowe, np. ZUS. (Zwracanie kosztów dojazdu, kiedy Urząd wyznacza termin stawienia się)
Brak efektywnego systemu komunikacji między urzędami pracy a bezrobotnymi powoduje, że osoby bezrobotne często stawiają się w urzędzie jedynie w celu potwierdzenia gotowości do podjęcia pracy, bez otrzymania konkretnych ofert zatrudnienia.
Propozycje zmian
W związku z powyższym wnoszę o następujące zmiany w przepisach:
Wprowadzenie stałego zasiłku dla wszystkich zarejestrowanych bezrobotnych
Zasiłek w wysokości 80% zasiłku podstawowego dla osób pozostających bez pracy powyżej 12 miesięcy
Środki te umożliwią bezrobotnym aktywne poszukiwanie pracy poprzez finansowanie:
Dojazdów na rozmowy kwalifikacyjne (średni koszt około 20 zł za przejazd)
Podstawa prawna do zmiany: art. 71-73 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy
Wydłużenie okresów między obowiązkowymi wizytami w urzędzie pracy
Z obecnie planowanych 30 dni do 90 dni
Wprowadzenie obowiązku kontaktu telefonicznego ze strony urzędu pracy w przypadku pojawienia się odpowiedniej oferty pracy w trakcie tych 90 dni – można wtedy skrócić okres, jeżeli bezrobotny zechce przyjąć taką propozycję pracy
Podstawa prawna do zmiany: art. 33 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy
Wprowadzenie zwrotu kosztów stawiennictwa w urzędzie pracy
Na wzór rozwiązań stosowanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych
Zwrot kosztów dojazdu na obowiązkowe wizyty wyznaczone przez urząd pracy
Podstawa prawna do zmiany: art. 45 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy
Podsumowanie
Uważam, że proponowane zmiany przyczynią się do poprawy sytuacji osób długotrwale bezrobotnych, zwiększenia ich aktywności na rynku pracy oraz poszanowania godności osób znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej. Proponowane rozwiązania są zgodne z konstytucyjną zasadą sprawiedliwości społecznej (art. 2 Konstytucji RP) oraz prawem do zabezpieczenia społecznego (art. 67 Konstytucji RP).
Wnoszę o rozważenie przedstawionych propozycji i podjęcie działań legislacyjnych zmierzających do ich wdrożenia.
Z szacunkiem,
Adam Berger
Niniejsza petycja została złożona na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o petycjach (Dz. U. z 2018 r., poz. 870).