Μου στέλνει λοιπόν ένα μήνυμα στο κινητό ένα ωραίο πρωινό η Wind, και μου λέει, η κάρτα σας η πιστωτική, μου λέει έχει αποσυνδεθεί από το λογαριασμό σας, και ο επόμενος λογιαριασμός κινητού θα πρέπει να πληρωθεί από εσάς τον ίδιο (αντί να πληρωθεί αυτόματα μέσω τραπέζης).
Πάω λοιπόν σε ένα κατάστημα Wind να ζητήσω εξηγήσεις.
Μου λέει λοιπόν ο πωλητής, ότι όταν έρθει η ώρα και η μέρα έκδοσης του λογαριασμού, το σύστημα κάνει τρεις προσπάθεις ανά δεκαπέντε λεπτά να επικοινωνήσει με την τράπεζα και να δει αν υπάρχει υπόλοιπο (ή αν παραμένει έγκυρη η πιστωτική κάρτα, υποθέτω), και αν και τις τρεις φορές αποτύχει να πάρει απάντηση από την τράπεζα, αποσυνδέει την πιστωτική κάρτα από τον λογαριασμό, και το γυρνάει στις χεράτες πληρωμές.
Οπότε, μου λέει ο υπάλληλος, σταθήκατε τυχερός, και λόγω των διακοπών ρεύματος που έκανε η ΔΕΗ εκείνες τις μέρες, απέτυχε η επικοινωνία Wind - Τράπεζας Πειραιώς, και αποσυνδέθηκε ο λογαριασμός σας.
Του ζήτησα να τον ξανασυνδέσει με την πιστωτική κάρτα, και αυτό έκανε.
Πριν ενηλικιωθώ ακόμη, είχα δει μια ταινία με τους Tom Cruise και Rebecca De Mornay, με τίτλο Risky Business. Η ταινία έχει μια σκηνή που έχει αφήσει κινηματογραφική ιστορία (αυτό το έμαθα πρόσφατα, εμένα η σκηνή με είχε εντυπωσιάσει όταν είδα την ταινία), όπου οι γονείς του Cruise φεύγουν από το σπίτι, και αυτός χορεύει το Old Time Rock and Roll του Bob Seger. Το clip φυσικά και υπάρχει στο YouTube.
Το θέμα είναι ότι το ξαναπέτυχα σε μια παρωδία στο Scrubs. Και αυτό το clip υπάρχει στο YouTube. Και πρόσφατα ενημερώθηκα ότι είχε χρησιμοποιηθεί για το παιχνίδι Guitar Hero World Tour, με πρωταγωνίστρια στο clip την κακάσχημη Heidi Klum (προτείνω πρώτα την ντυμένη παραλλαγή, και μετά την παραλλαγή με τα εσώρουχα)
Για το πλήρες τραγούδι, το YouTube το έχει φυσικά και αυτό...
Όταν ήμουν μικρός, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, εκεί που τώρα έχει παραμείνει ένα πάρκο (απέναντι από το Βασιλικό Θέατρο, στην παραλία) υπήρχε παλιά ο Ζωολογικός Κήπος (έφυγε περίπου το 1987 και πήγε στον Κέδρινο λόφο). Στην είσοδο του Ζωολογικού Κήπου είχε κάτι σαν μικρό Λούνα Παρκ. Είχε ένα άθλιο καρουσέλ, και ένα μεταλλικό/ πλαστικό αλογάκι με κερματοδέκτη (περίπου σαν και αυτό), που καθόσουν επάνω, έριχνες το κέρμα και σε κουνούσε στο ρυθμό της μουσικής.
Που μας φέρνει στο θέμα μας.
Το τραγούδι που έπαιζε το αλογάκι/ μηχάνημα ήταν το "Ένα αμάξι με δυο άλογα" του Μπιθικώτση, θλιβερό και πένθιμο, εντελώς ταιριαστό για πεντάχρονα αγοράκια και κοριτσάκια που θέλουν να μεγαλώσουν ευτυχισμένα με ενθουσιασμό για τη ζωή.
Για εύκολη αναφορά, παραθέτω δύο από τους καλύτερους στίχους:
"Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα,
να μου φέρετε τα μάτια μου σαν κλείσω",
"Το άλλο τ' άλογο να είναι μαύρο,
σαν την πικρή μου την κατάμαυρη ζωή"
και ίσως ο καλύτερος απ' όλους:
"Να χτυπώ το καμουτσίκι μου το άπονο,
σαν της μοίρας μου τ' αβάσταχτα χαστούκια"
Μπορείτε να απολαύσετε το τραγούδι στο YouTube, φυσικά...
Ο αγαπημένος μου δημοσιογραφικός οργανισμός όλων των εποχών, αποφάσισε να βγάλει λεφτά από το μέχρι τώρα δωρεάν λεξικό ελληνικών-αγγλικών που είχε στην κεντρική σελίδα του in.gr, και ζητάει πια συνδρομή, εκτός και αν θέλετε να μεταφράζεται μόνο λέξεις από "α" (ή "a"). Οπότε, μέχρι να καταφέρω να κάνω κάτι με το Google translate API (το οποίο σίγουρα δεν είναι τόσο αναλυτικό όσο τα λεξικά της Magenta που χρησιμοποιούσε το in.gr), αποσύρω από το blog το μίνι-εργαλείο στα δεξιά της σελίδας που μέσω του in.gr έκανε εύκολα μεταφράσεις. Αν κάποιος φυσικά έχει προτάσεις για κανένα άλλο δωρεάν εργαλείο μετάφρασης λέξεων, είμαι ανοιχτός σε προτάσεις.
Οι βρύσες στους νιπτήρες της Αγγλίας (τουλάχιστον εκεί στο σπίτι στο Woking που ήμουν εγώ) είναι εντελώς ξέχωρες αυτή του ζεστού από αυτή του κρύου νερού. Η μία είναι τέρμα αριστερά στον νιπτήρα και η άλλη τέρμα δεξιά. Με αποτέλεσμα να μην μπορείς να ρυθμίσεις μια μέση θερμοκρασία για το νερό. Ή θα έχεις τα χέρια σου κάτω από την βρύση του κρύου νερού (πράγμα δύσκολο, γιατί η βρύση είναι πολύ κοντά στην άκρη του νιπτήρα και τα χέρια σου δεν χωράνε από κάτω, άσε που το νερό είναι παγωμένο) ή θα έχεις τα χέρια σου κάτω από την βρύση του ζεστού νερού (πράγμα δύσκολο, γιατί η βρύση είναι πολύ κοντά στην άκρη του νιπτήρα και τα χέρια σου δεν χωράνε από κάτω, άσε που το νερό είναι καυτό).
Στην ερώτηση που έκανα λοιπόν για το πως πλένουν τα χέρια τους οι άγγλοι, μου απάντησαν φυσιολογικά "γεμίζουν τον νιπτήρα με νερό". Λογικό. Το θέμα είναι πως ξεπλένουν, και μάλλον δεν ξεπλένουν. Τα βουτάνε τα χέρια τους, και μετά τα σκουπίζουν.
Που εμάς εδώ μας φαίνεται λίγο βρώμικο.
Αλλά από την άλλη εμείς έχουμε τη συνήθεια να διατηρούμε καλάθι με χρησιμοποιημένα χαρτιά τουαλέτας και σερβιέτες στα μπάνια μας. Οι άγγλοι έχουν απλά καλές αποχετεύσεις.
Είμαι λοιπόν φιλοξενούμενος στο εξωτικό Woking (διάσημο γιατί εκεί πρωτο-προσγειώνονται οι εξωγήινοι στον Πόλεμο των Κόσμων του H. G. Wells), και προσπαθώ να συνδεθώ στο facebook. Και μου λέει το facebook: "Αυτή είναι η πρώτη φορά που προσπαθείτε να συνδεθείτε στο facebook από αυτή τη γεωγραφική τοποθεσία. Θα σας κάνουμε μερικά τεστ για να πειστούμε ότι είστε όντως εσείς".
Και προχωράει να μου δείξει σειρές φωτογραφιών φίλων, και κάτω από κάθε σειρά φωτογραφιών να μου προτείνει μερικά ονόματα για να διαλέξω το σωστό.
Μετά με άφησε να συνδεθώ...
Mega Shark Versus Giant Octopus, νομίζω η χειρότερη ταινία που έχω δει. Νοικιασμένη στο PlayStation 3 του Κώστα, αφού την πρωτοανέφερε ο Κώστας για το viral trailer, και επέμεινε η Kerry, μετά συμφώνησα και εγώ, και την είδα αναγκαστικά μέχρι τέλους. Το ενδιαφέρον είναι ότι η πρωταγωνίστρια είναι η Debbie Gibson, διάσημη για το ηλίθιο pop τραγούδι Foolish Beat.
Ανακάλυψα κάποια στιγμή την neurolingo.gr, που (ανάμεσα στα άλλα) προσφέρει το εξής χρήσιμο εργαλείο: έναν web page speller για ελληνικά, ένα εργαλείο που του δίνεις τη διεύθυνση μιας σελίδας και σου παρουσιάζει τα ορθογραφικά της λάθη. Έκτοτε τον χρησιμοποιώ που και που για να ελέγχω τα blog posts (ειδικά όταν είμαι μακριά από υπολογιστή που έχει ελληνικό Microsoft Word)
Στην πτήση επιστροφής από το Λονδίνο προς Θεσσαλονίκη, μου έρχεται μια ιδέα, και αποφασίζω να την σημειώσω. Βγάζω το σημειωματάριο και το στυλό από την τσάντα, και αρχίζω να γράφω. Αλλά με το που ακουμπάω τη μύτη του στυλό στο χαρτί, αφήνει έναν τεράστιο λεκέ από μαύρη μελάνη (το οποίο κοιτάω απορημένος), και στη προσπάθεια μου να δω τι έπαθε το στυλό, το βλέπω να χύνει μελάνι και από το πίσω μέρος του, με αποτέλεσμα να μου κάνει το αριστερό χέρι (με το οποίο το κρατούσα) χάλια.
Βγάζω ένα χαρτομάντιλο, σκουπίζω το χέρι και το σημειωματάριο, τυλίγω το στυλό στο χαρτομάντιλο, και το πηγαίνω στο κάδο απορριμμάτων που φυλούσαν προσεκτικά οι αεροσυνοδοί.
Μερικές μέρες μετά, αποφασίζω να αγοράσω νέα παρτίδα στυλό, μια και ήταν ο τελευταίος, και έχω τη συνήθεια να τα χάνω (τα στυλό).
Πηγαίνω στο Πλαίσιο της Καλαμαριάς, και παίρνω ένα κουτί των 12 Pilot Vball 0.5, και βλέπω πάνω στο κουτί τα παρακάτω:
ρ. νανουρίζω | ξεγελώ | (μτφ.) αποκοιμίζω, ξεγελώ με απατηλές υποσχέσεις | (μέσ.) βαυκαλίζομαι, αυταπατώμαι, ξεγελώ τον εαυτό μου: μη βαυκαλίζεσαι με τέτοια όνειρα
(από το Μείζων Μείζον Ελληνικό Λεξικό)
Η λέξη απόφραξη έχει τελικά διπλή σημασία στα ελληνικά. Οι γιατροί την χρησιμοποιούν για να δηλώσουν την εμπλοκή, το βούλωμα, ενώ ο λοιπός πληθυσμός για να δηλώσει το ξεβούλωμα.
Μου έλεγε η φίλη μου η Φαίδρα (15 χρόνια πριν), "Ζαφείρη", μου έλεγε "υπάρχουν 4 είδη γυναικείου οργασμού".
"Μάλιστα", έλεγα εγώ.
"1ον, υπάρχει ο Θετικός οργασμός. Αυτός είναι όταν η γυναίκα φωνάζει: "Ω, ναι, ναι, ναι, Ναι!"
2ον, είναι ο Αρνητικός οργασμός. Αυτός είναι όταν η γυναίκα φωνάζει: "Όχι, όχι, όχι, όχι!"
Μετά έχουμε τον Θρησκευτικό οργασμό: "Ω Θεέ μου, Θεέ μου, Θεέ μου!"
Και τέλος έχουμε τον ψεύτικο οργασμό: "Αχ Ζαφείρη, αχ Ζαφείρη, αχ Ζαφείρη!"
Μαθηματικός είναι ένας άνθρωπος, που, αν μέσα σε ένα δωμάτιο υπάρχουν τρία άτομα, και δει να βγαίνουν από αυτό πέντε άτομα, θα υποστηρίξει ότι πρέπει να μπουν δύο άτομα για να αδειάσει.
Άκουγα στο ραδιόφωνο το Can't Take my Eyes of You (του Frankie Vallie όπως έμαθα αργότερα), και θυμήθηκα την ταινία "Ο Ελαφοκυνηγός" (The Deer Hunter, του Michael Cimino), και μου ήρθε στο μυαλό η σκηνή της Ρώσικης Ρουλέτας μεταξύ του Michael (De Niro) και του Nicky (Walken).
(Υπάρχουν διάφορες στο YouTube, αλλά προτιμώ αυτό το κλιπ)
Στη σκηνή, είναι και οι δύο κρατούμενοι των Βιετκονγκ, και τους αναγκάζουν να παίξουν Ρώσικη ρουλέτα μεταξύ τους με ένα εξάσφαιρο revolver μέχρι ένας από τους δύο να πεθάνει (ενώ αυτοί, οι Βιετκονγκ, βάζουν μεταξύ τους στοιχήματα).
Στη θεωρία, αν έχεις μία σφαίρα μέσα στον μύλο του revolver (αγνοώντας τυχόν κατασκευαστικές ατέλειες), η πιθανότητα να πετύχεις τη σφαίρα είναι μία στις έξι. Αν επαναλάβεις τη διαδικασία (βάζω μία σφαίρα, περιστρέφω τον μύλο του όπλου, και τον κλείνω στην τύχη) χίλιες φορές, το θύμα σου (αυτός που κρατάει το όπλο και πυροβολεί τον κρόταφο του) θα σου πεθάνει το ένα έκτο από αυτές (1000/6 = 167 φορές περίπου).
Το ερώτημα είναι, αν βάλεις τρεις σφαίρες στο όπλο, σε γειτονικές θαλάμες (τρεις συνεχόμενες σφαίρες), και παίξεις το ίδιο παιχνίδι (περιστρέφεις τον μύλο, τον κλείνεις, και πυροβολείς συνεχώς, όπως φαίνεται να κάνουν στην ταινία), τι πιθανότητες έχει ο δεύτερος παίχτης (ο De Niro) να την γλιτώσει; (στο δεύτερο συνεχόμενο πάτημα της σκανδάλης);
Φωτογραφίες μύλων εξάσφαιρων revolver (για αυτούς που δεν έχουν ξαναδεί ρεβόλβερ):
Google Image Search, revolver cylinder
Νομίζω δεν ήταν αρκετά σαφής η διατύπωση του προηγούμενου προβλήματος, στο ότι μετά την πρόσθεση ενός μέτρου στα σχοινιά γύρω από τη γη και την μπάλα, το νέο σχοινί που προκύπτει παραμένει και αυτό τέλειος κύκλος, με ίδιο κέντρο, και ισαπέχει από κάθε σημείο της μπάλας (και της γης) όπως περίπου φαίνεται στο σχήμα παρακάτω.
Έστω μια μπάλα ποδοσφαίρου. Που απ' όσο διαβάζω στα internets έχει ακτίνα περίπου 11cm με αποτέλεσμα η περιφέρεια της να φτάνει τα 70cm. Έστω τώρα και η Γη, που αν και δεν είναι τέλεια σφαίρα, ας πούμε ότι είναι. Θεωρούμε ότι η γη έχει ακτίνα περί τα 6378km, και περιφέρεια περί τα 40074km στον ισημερινό (οι πληροφορίες από τα άρθρα για τις μπάλες ποδοσφαίρου και την Γη στη wikipedia).
Ας πούμε τώρα ότι παίρνουμε ένα κομμάτι σχοινί και το τυλίγουμε γύρω από την μπάλα ποδοσφαίρου, και ένα ακόμη και το τυλίγουμε γύρω από τη Γη. Θα έχουν τα μήκη της περιφέρειας της μπάλας (70cm) και το μήκος της περιφέρειας της Γης (40074km).
Παίρνουμε τώρα ένα μέτρο ακόμη σχοινί και το προσθέτουμε στο σχοινί της μπάλας (με αποτέλεσμα να έχουμε 1.70cm σχοινί γύρω από την μπάλα) και κάνουμε το ίδιο για το σχοινί γύρω από τη Γη (με αποτέλεσμα να έχουμε 40074.001km περιφέρεια).
Το ερώτημα είναι, με την προϋπόθεση ότι το σχοινί παραμένει τεντωμένο σε κύκλο γύρω από την μπάλα (και τη Γη) σε ποια από τις δύο περιπτώσεις υπάρχει χώρος να περάσει από κάτω (μεταξύ μπάλας και σχοινιού και μεταξύ Γης και σχοινιού) μια συνηθισμένη γάτα;
Και παρακαλώ τους τεμπέληδες φίλους και γνωστούς που επιμένουν να σχολιάζουν στο Google Buzz, να σχολιάζουν στο blog. Τουλάχιστον έτσι έχω όλο το υλικό μαζεμένο σε ένα μέρος, άσε που είναι διαθέσιμα τα σχόλια τους και σε όλους τους επισκέπτες (και όχι μόνο σε αυτούς που παρακολουθούν το buzz feed στο gmail τους...)
(Σε σχέση με την προηγούμενη γκρίνια για τα βιογραφικά)
Επειδή για άλλη μια φορά διαβάζω βιογραφικά για μια θέση προγραμματιστή web στην εταιρεία που δουλεύω (η αγγελία είναι εδώ, στο skywalker.gr), για να σώσω τους υποψηφίους από τον δημόσιο εξευτελισμό (και για να αυξήσω τις ελπίδες τους να κληθούν για μία πρόσωπο με πρόσωπο κουβέντα), έχω να πω τα εξής:
- Τα πλέον πρόσφατα κατορθώματα σας, να είναι πρώτα στο βιογραφικό. Δε με νοιάζει τι κάνατε το 2002, με νοιάζει τι κάνατε τελευταία. Γράψτε πρώτη την πιο πρόσφατη εμπειρία σας, και ύστερα το παρελθόν σας.
- Το βιογραφικό να είναι σε μορφή .pdf (όχι .doc και προς θεού, όχι docx. Δεν έκαναν όλοι τον κόπο να αναβαθμίσουν στην πλέον πρόσφατη έκδοση του Microsoft Word, γιατί (μπορεί, λέω) να μην είχαν τη διάθεση να την πληρώσουν). Για οδηγίες για το πώς θα φτιάξετε ένα pdf, διαβάστε το σχετικό άρθρο στο etsiginetai.blogspot.com. Το πρόβλημα μου με τα .doc αρχεία είναι κατά βάση ότι εξαρτώνται από τον εκτυπωτή που έχω εγκατεστημένο, και δεύτερον, αποκαλύπτουν το άθλιο τρόπο με τον οποίο στοιχίζουν κείμενο οι περισσότεροι χρήστες του Word.
- Πόσες φορές θα χρειαστεί να το πω; Τα κόμματα μπαίνουν κολλητά στη λέξη που είναι αριστερά τους, και μετά αφήνουμε ένα κενό. Μόνο ένα κενό. Όχι δύο. Τρία δεν είναι τα κενά που αφήνουμε. Ένα είναι το κενό. Αν ξαναδώ βιογραφικό κάποιου που υποστηρίζει ότι είναι master του Word και έχει άλλα αντί άλλων κενά, θα τον φωνάξω για συνέντευξη μόνο και μόνο για να τον ταλαιπωρήσω.
- Μην βάζετε φωτογραφίες. Δε με νοιάζει πόσο κούκλος είστε, δεν ψάχνουμε για μοντέλα. Ακόμη χειρότερα, μη βάζετε φωτογραφίες που φοράτε γυαλιά ηλίου και έχετε το καλό προφίλ σας γυρισμένο στην κάμερα. Αν θέλετε σώνει και καλά να βάλετε μια φωτογραφία, βάλτε μία τραβηγμένη από επαγγελματία (έστω, από αυτούς που ετοιμάζουν φωτογραφίες για διαβατήρια), και σε μια θέση στο βιογραφικό που να ταιριάζει. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ΜΗΝ ΒΑΖΕΤΕ φωτογραφίες στο βιογραφικό σας. Είναι ρατσιστικό, είναι σεξιστικό, άσε που είναι και αηδιαστικό. Άσε που όλες οι φωτογραφίες που έχω δει ήταν σε βιογραφικά αντρών.
- Να επαναλάβω: τα κείμενα που είναι γραμμένα κατακόρυφα, είναι σχεδόν αδύνατο να τα διαβάσεις αν δεν στρίψεις το χαρτί, και εντελώς αδύνατο να τα διαβάσεις στην οθόνη του υπολογιστή, γιατί (τουλάχιστον) η δικιά μου οθόνη δεν στρίβει. Και δεν θέλω να στρίβω το κεφάλι μου. Αυτό που πρέπει να είναι γραμμένο με τα μεγαλύτερα γράμματα στο βιογραφικό σας είναι το όνομα σας. Όχι η λέξη "βιογραφικό".
- Α, και ένα προσωπικό βίτσιο: Σιχαίνομαι τα βιογραφικά γραμμένα στο Europass template, κυρίως γιατί βρίσκω το template δυσανάγνωστο. Για παράδειγμα, δεν φαίνεται το ονοματεπώνυμο του υποψηφίου με την πρώτη ματιά. Προτιμάω ένα καλοστημένο πρωτότυπο template.
Πρόβλημα "πρακτικής" αριθμητικής (το τσίμπησα από το βιβλίο μαθηματικών της 2ας γυμνασίου)
Μία βρύση γεμίζει μια δεξαμενή σε 10 λεπτά. Μια άλλη βρύση γεμίζει την ίδια δεξαμενή σε 15 λεπτά. Σε πόσα λεπτά της ώρας γεμίζει η δεξαμενή, αν ανοίξουν και οι δύο βρύσες;
Ο πατέρας μου, καθώς μεγάλωνα (από τα πέντε μέχρι τα δεκαπέντε περίπου), κάθε φορά που του ζητούσα να μου πει ένα ανέκδοτο, μου έλεγε πάντα το ίδιο: "Λάθος έκανε ο σκαντζόχοιρος, και κατέβηκε από τη βούρτσα". Και εγώ πάντα με τη σειρά μου του έλεγα "Δεν καταλαβαίνω", οπότε με τη σειρά του πάντα απαντούσε "Την πέρασε για σκαντζοχοιρίνα". Και πάλι δεν καταλάβαινα. Κατάλαβα πολύ αργότερα.